συνδικία

η, ΝΑ [σύνδικος]

νεοελλ.

1. η δίκη ενός ατόμου ή η εκδίκαση τής υπόθεσής του μαζί, ταυτόχρονα με άλλον ή άλλους

2. το αξίωμα και τα καθήκοντα τού συνδίκου ή και το χρονικό διάστημα τής θητείας του

αρχ.

υπεράσπιση ενός ατόμου ενώπιον δικαστηρίου, συνηγορία.